یا قـادر و یا قـاهـر و یا من هُـوَ الهـو            دیگر رسیده صبر صدّیـقه به یک مو

شب‌ها فـقـط ذکرش شده عجّـل وفاتی            این روزها که درد بسته خنجر از رو

حتی اگـر زینب زند بـوسه به دستـش            تـشدید خـواهـد شد دوبـاره درد بـازو

کـاری شـده دیگـر تـمـام زخـم‌هـایـش            کارش گذشته دیگر از درمان و دارو

اوج مصیبت شد خلاصه در همین حرف            انسیة‌الحـورا گـرفت از محـرمش رو

پیـش عـلی که نـه، ولی در راه رفـتن            دستی به دیوار است و آن دستش به پهلو

این را حسن می داند و دیوار و کوچه            دیگـر نـدارد چـشم‌هـای مـادرش سـو

دارم بنـا یک عـمـر از این داغ باشـم            آشـفـته دل، آشفـته سر، آشفـته گــیسو